Europa | Polska - pl | en

Wbrane dane demograficzne Polski według województw

Wybierz mapę z menu poniżej:

Gęstość zaludnienia w Polsce pod koniec 2018 roku wyniosła 123 osoby na 1 km2. Wyższą wartość wskaźnika ma sześć województw: śląskie (369 osób/km2), małopolskie (223), mazowieckie (151), dolnośląskie (146), łódzkie (136) i pomorskie (127). Najmniej osób na 1 km2 (po 59) występuje w województwach: warmińsko-mazurskim i podlaskim. W porównaniu z poprzednim rokiem o 1 osobę/km2 zmniejszyła się gęstość zaludnienia w województwach: opolskim, śląskim i zachodniopomorskim. W woj. pomorskim, w związku ze znacznym wzrostem liczby ludności, mimo przyrostu powierzchni o 1 159 ha, gęstość zaludnienia zwiększyła o 1 osobę (do 127).

W końcu 2018 r. liczba ludności Polski wyniosła 38411 tys., tj. o 22,4 tys. mniej niż w końcu 2017 r. Tym samym także stopa przyrostu rzeczywistego była ujemna i wyniosła –0,06%. Oznacza to, że na każde 10 tys. ludności ubyło 6 osób, natomiast w 2017 r. odnotowano nieznaczny przyrost rzeczywisty – na każde 100 tys. ludności przybyła 1 osoba (–0,001%)1. Po odnotowanym w 2017 r. nieznacznym wzroście liczby ludności w 2018 r. nastąpił jej spadek (notowany także w latach 2012–2016). Zmniejszenie się w 2018 r. liczby ludności było wynikiem ujemnego przyrostu naturalnego, na który składa się spadek liczby urodzeń przy jednoczesnym wzroście liczby zgonów. W 2018 r. utrzymało się dodatnie saldo rejestrowanych migracji zagranicznych na pobyt stały

W 2018 r. zarejestrowano 388 tys. urodzeń żywych, tj. o prawie 14 tys. mniej niż w 2017 r.; współczynnik urodzeń obniżył się o 0,4 punktu promilowego (p. prom.) do 10,1‰. Jednocześnie wzrosła liczba zgonów – zmarło ok. 414 tys. osób, tj. o ponad 11 tys. więcej w stosunku do poprzedniego roku. Współczynnik umieralności wyniósł 10,8‰ (wobec 10,5‰ w 2017 r.). Zatem, w 2018 r. odnotowano ubytek naturalny – liczba urodzeń była o 26 tys. niższa od liczby zgonów. Współczynnik przyrostu naturalnego (na 1000 ludności) wyniósł –0,7; przed rokiem był ujemny, ale bliski zeru i wyniósł –0,02‰.

Współczynnik feminizacji jest zróżnicowany ze względu na wiek; wśród ludności do około 48 roku życia występuje liczebna przewaga mężczyzn – w 2018 r. na 100 mężczyzn w tej grupie wieku przypadało niespełna 97 kobiet. Z kolei dla grupy osób w wieku 49 i więcej lat współczynnik feminizacji obecnie wynosi prawie 125, przy czym w najstarszych rocznikach wieku (70 lat i więcej) na 100 mężczyzn przypadają średnio 171 kobiety. Jest to wynik dłuższego trwania życia kobiet, ale na przestrzeni lat parametry te zmniejszają się, np. w 2010 r. współczynnik feminizacji dla wieku 70 i więcej lat wynosił 180. Wśród mieszkańców wsi przewaga liczebna kobiet następuje dopiero począwszy od wieku 64 lat, w miastach już od 40 roku życia – co z kolei jest skutkiem emigracji kobiet ze wsi do miast.

Mapa przedstawia procentowy udział kawalerów i panien wśród ludność w wieku 15 lat i więcej. Procentowo najwiecej singli (30,6%) mieszka w woj. małopolskim. Najmniej w województwach: łódzkim, śląskim i świętokrzyskim. Jest tam najmniej kawalerów i panien (poniżej 28%).

Województwa Polski są zróżnicowane pod względem udziału ludności w wieku 65 lat i więcej. Z danych GUS wynika, że latach 2000–2018 liczba tej zbiorowości zwiększyła się o ponad 2,5 mln do wielkości 8,2 mln. Nieznacznie mniejsze jest zróżnicowanie regionalne – najstarsze w 2018 r. było woj. łódzkie z prawie 19,5% udziałem osób w wieku pow. 65 lat, a najmniejszy odsetek (15,9%) odnotowano w woj. warmińsko-mazurskim.

W Polsce występuje duże zróżnicowanie przeciętnego trwania życia w przekroju wojewódzkim. W 2018 r. rozpiętość między skrajnymi wartościami wskaźnika dla mężczyzn wynosiła 3,5 roku. Najkrócej żyli mężczyźni mieszkający na terenie województwa łódzkiego (72 lata), natomiast najdłużej w województwie podkarpackim (75,5 roku). Wśród kobiet zróżnicowanie jest mniejsze i wynosi 2,5 roku. Kobiety żyją najkrócej w województwie łódzkim i śląskim (80,9 lat). Województwo podkarpackie charakteryzuje się z kolei najdłuższym trwaniem życia – kobiety dożywają tam przeciętnie wieku 83,2 lat. Ogólnie można stwierdzić, że we wszystkich województwach leżących na terenach Polski wschodniej i południowo-wschodniej przeciętne trwanie życia kobiet jest wyższe od średniej dla kraju.

W Polsce występuje duże zróżnicowanie przeciętnego trwania życia w przekroju wojewódzkim. W 2018 r. rozpiętość między skrajnymi wartościami wskaźnika dla mężczyzn wynosiła 3,5 roku. Najkrócej żyli mężczyźni mieszkający na terenie województwa łódzkiego (72 lata), natomiast najdłużej w województwie podkarpackim (75,5 roku). Wśród kobiet zróżnicowanie jest mniejsze i wynosi 2,5 roku. Kobiety żyją najkrócej w województwie łódzkim i śląskim (80,9 lat). Województwo podkarpackie charakteryzuje się z kolei najdłuższym trwaniem życia – kobiety dożywają tam przeciętnie wieku 83,2 lat. Ogólnie można stwierdzić, że we wszystkich województwach leżących na terenach Polski wschodniej i południowo-wschodniej przeciętne trwanie życia kobiet jest wyższe od średniej dla kraju.

Natężenie zgonów w Polsce nie zmienia się istotnie – rośnie, ale tempo wzrostu jest niewielkie i w miarę jednostajne; współczynnik zgonów w 2018 r. wyniósł 10,8, tj. o 0,3 p. prom. więcej niż w 2017 r. (Wykres 1). Należy oczekiwać, że liczba i natężenie zgonów nadal będzie wzrastać z powodu systematycznego wzrostu liczby i odsetka osób w najstarszych grupach wieku. Średnioroczna liczba zgonów w minionych latach XXI wieku wyniosła niespełna 380 tys. (współczynnik zgonów kształtował się na poziomie ok. 10‰).